27/04/2021 - Deze week aan het woord: jeugdspeler Sibe Poelmans, 15 jaar en sinds 2011 hockeyer op Victory.
Waarom ben je beginnen hockeyen?
Mijn ouders zijn opgegroeid in Limburg. Van hockey was daar geen sprake (meer). Ikzelf wilde eigenlijk graag voetballen, nu nog zelfs. Maar dat vond mijn moeder geen goed idee. Ze hield niet van de mentaliteit rond het veld.
De stad Antwerpen organiseerde destijds een ‘kennismakingsdag’ met de Antwerpse sportverenigingen. Ik was toen 6 jaar. Ze hadden ook een klein hockeyveldje geïnstalleerd waarop je ‘unihockey’ kon spelen. Ik heb daar de hele dag doorgebracht. Eens thuis heeft mijn vader de verschillende Antwerpse hockeyclubs opgezocht. Victory lag volgens Google Maps het dichtst bij ons thuis. Tijdens een fietstocht passeerden we eens en toen was het net Halloweentornooi en het was schitterend weer … Heel de familie was verkocht.
In welke jeugdteams heb je gespeeld en in welk team speel je dit seizoen?
Ik ben gestart bij de oefenjeugd om daarna een gemotiveerde ‘eekhoorn’ (nu U7) te worden. Dat was een leuke tijd. Wij waren ook de eerste lichting jeugdspelers die U12 mochten overslaan om onmiddellijk U14 te worden. Voor mij was die sprong heel leerrijk en uitdagend. Ik startte bij U14B2 en mocht als reservespeler meetrainen en soms meespelen met U14B1. Dat vond ik altijd spannend. Een jaar later werden we zelf 3e in eredivisie met onze U14B1, wat was ik toen een trotse kapitein. We waren een fantastisch team, we gingen door het vuur voor elkaar en dat maakte ons zo sterk. Dit jaar kwam ongeveer hetzelfde team weer samen bij U16B1 en de competitie startte veelbelovend, helaas is ze stopgezet. Hopelijk hervatten ze de competitie nog om onze eerste ronde af te werken. Volgend jaar word ik U19.
Heb je altijd bij Victory gespeeld of ook bij andere clubs?
Ik ben een Victoriaan. Ik ben daarnaast ook 2 jaar District Black en 1,5 jaar BeGold speler geweest. Tijdens die trainingen en activiteiten heb ik veel spelers van mijn leeftijd van heel België leren kennen. Dat je elkaar kent, gaf de competitie een extra dimensie. Ik kijk trots terug op die tijd.
Van welk coach heb je het meest geleerd en waarom?
Ik heb van elke coach wel iets geleerd. Met Juan (Gomez) hadden we een toptijd en hij gaf me vertrouwen. Hij leerde me ook te blijven gaan en mijn hoofd niet te laten hangen. Juan gaf ons als team ook veel aandacht, bij activiteiten kwam hij altijd bij ons zitten ipv bij de ouders. Hij was er voor ons. Nu worden we getraind door Flor (Mestdagh) en dat vind ik ook een goede match. Flor is een harde coach. Hij wil harde hockey zien, hij wil harde duels. Hij is een vechter. Zo zie ik mezelf ook. Hij sleutelt ook aan onze houding op het veld. Geen discussies en geen ‘gezever’ met de scheids. Ook geeft hij aandacht aan onze onderlinge communicatie, opbouwend kritisch zijn. Bedankt Flor omdat je er bent.
Heb je nog andere hobby’s naast hockey? En lukt het om dat te (blijven) combineren met hockey?
Ik was lid van Brabo (zwemclub) tot het tweede middelbaar. De trainingen overlapten en heb ik het zwemmen opgegeven. Ik houd mijn conditie graag op peil, dus ik ga vaak lopen en doe 1 keer per week een graveltraining met mijn fiets. Sinds ‘corona’ ben ik ook beginnen padellen, vaak met teamgenoten.
Toen alles op volle toeren draaide en ik zowel bij Victory als bij BeGold speelde, moest ik een strakke planning aanhouden. Het leek of ik enkel hockey speelde en werkte voor school. Sinds de coronamaatregelen is er heel veel weggevallen en ben ik vaak te vinden achter mijn PSP. Het is niet enkel gamen, maar ook samenkomen met hen die ik live niet meer zo vaak zie. Ik hou van het tactische aspect van (online) gamen.
Wat wil je later worden?
Ik studeer nog én ik heb nog wat jaren te gaan. Ik kies volgend jaar 5WW6 op het Xaveriuscollege. Ik heb nog geen idee wat ik later wil worden. Ik ben deze Paasvakantie ook gestart met de opleiding Initiator Hockey, samen met een aantal andere leden van Victory.
Wil je nog iets vertellen over jezelf of je gezin?
We zijn als familie allemaal op een bepaalde manier met Victory verbonden. Mijn zus en mama spelen allebei in een ploeg. Lies, mijn zus, speelt bij U14G2. Mijn mama is trots op haar team, Ladies 2. Mijn papa is onlangs lid geworden van de fietsclub van Victory. We hebben al heel veel leuke, lieve en geëngageerde mensen leren kennen op Victory. Mijn familieleden zijn trouwe supporters van zowel mij, mijn zus als onze beide teams.
Ikzelf hoop dat ik kan blijven groeien als hockeyspeler en natuurlijk droom ik er van om ooit bij Heren 1 te mogen spelen en wie weet in … eredivisie. Kom op Heren 1, dream big! Intussen blijf ik supporteren.
