30/03/2021 - Deze week duiken we in de rijke vrijwilligersgeschiedenis van onze club. Lid sinds 2004 als hockeymama en later gingen ook de kinderen hockeyen. Fiere mama van intussen 3 volwassen studerende zonen. Wie kent Meike Vroom (nog) niet?
Meike heeft de club zien groeien, niet alleen in ledenaantal maar ook in haar werking, infrastructuur en professionalisering. Dat zij aan dat laatste zelf een groot deel heeft bijgedragen probeert ze met haar bescheidenheid steeds weer te minimaliseren, onterecht. Het VCP, later ONLI en nu Twizzit (waar trouwens ook een Victoriaan aan de basis ligt) kent nauwelijks geheimen voor haar. Het beheer van het materiaal en de hele administratie rond trainers gebeurt de dag van vandaag nog steeds via een strak opgezet “vroom” plan.
Hoe heb je Victory leren kennen?
Toen ons gezin na vele buitenlandse omzwervingen uiteindelijk in Antwerpen vaste voet kreeg, wilde ik graag mijn sportieve hobby ook hier verder uitoefenen. Op verkenning naar een leuke hockeyclub, ben ik in Edegem terecht gekomen. In die periode hebben we met onze Ladiesploeg een aantal andere hockeyouders aan de zijlijn uitgedaagd om ook eens te hockeyen en zo stonden we aan de wieg van wat nu de Victory trimmerswerking is. Zelf heb ik gehockeyd in Nederland, Ierland, Indonesië … en van overal heb ik het “slimste” meegebracht naar Victory. Een goede structuur en een duidelijke communicatie is half het werk in een vereniging die voornamelijk draait op vrijwilligers. Onze drie jongens (Sander, Michiel en Dennis) hebben allemaal op Victory de jeugdreeksen doorlopen. De oudste heeft het zelfs tot in Heren 1 gebracht (nvdr Meike glundert). De 2 oudsten zijn ondertussen uitgezwermd naar Nederland voor hun studies, waar ze nog steeds hockeyen. Supporteren op Victoy doen we enkel nog voor Dennis die bij Heren 2 speelt en uiteraard ook voor onze fanion teams.
Wat motiveert jou om naast een druk gezinsleven en professionele activiteit deze vrijwilligersfunctie op Victory op te nemen?
De mensen uit mijn omgeving zullen het bevestigen: er staat geen rem op mijn enthousiasme. Een idee, mouwen opstropen en gaan, dat vind ik zalig! Of dat nu achter de schermen is of met een bende al even enthousiaste (zotte) Victorianen, dat goeie gevoel dat je eraan overhoudt kan je met niets vergelijken. En wanneer iets vierkant draait, wat natuurlijk altijd kan op een club met zoveel leden, dan kan je twee dingen doen. Toekijken en ondergaan of de uitdaging aangaan om er zelf iets aan te doen. Het ligt misschien aan mijn Nederlandse roots, maar ik ben dus meer van dat laatste slag. De laatste jaren heb ik me uit de dagdagelijkse operationele werking teruggetrokken en ben ik meer een duwer dan een trekker geworden. Achter de schermen zorg ik samen met Annick voor het financiële luik van de trainersadministratie. Een paar “issues” die me nauw aan het hart liggen probeer ik op de bovenste plank te brengen zoals bv de vrouwenarbitrage op Victory. Daar is nog een hele weg te gaan. Dus girls, wil jij de volgende “Laurine Delforge” worden en je arbitragecarrière naar een (inter)nationale tillen: bij Meike en de vrijwilligers van het arbitrageteam krijg je alle tips en tricks.
Wat doe je in het dagelijkse leven?
In 2016 heb ik op latere leeftijd mijn bachelor in de psychologie behaald. Ik ben lector diversiteit en studentenparticipatie aan opleiding toegepaste psychologie Thomas More en daarnaast ook psychotherapeute in de dokterspraktijk polderstad in Hoboken en tevens ook met eigen praktijk.
Wil je ook deel uitmaken van onze grote vrijwilligerswerking? Laat het ons weten en stuur een mail naar vrijwilliger@victory.be. Heb je ambities als scheidsrechter, laat het dan weten via arbitrage@victory.be.
