18/05/2021 - Deze week nemen we jullie mee in de leefwereld van U14-speelster Milla Declercq. Milla leerde de hockeysport kennen in 2013 toen ze startte bij de oefenjeugd.

Hoe ben je ertoe gekomen om te gaan hockeyen?

Als jong meisje was ik begonnen met judo, maar dat wilde ik niet meer verder doen. Mijn ouders hebben me dan aangespoord om een ploegsport te proberen. Al van de eerste keer vond ik hockey zo leuk dat ik dan ook niet meer gestopt ben.

Bij welke jeugdploegen heb je gespeeld?

Na de oefenjeugd heb ik de jeugdreeksen allemaal doorlopen, van U8 tot dit seizoen de U14. Jaar na naar ben ik van een 3^e ploeg, over 2^e ploeg doorgegroeid naar de 1^e ploeg. Bij de jongste leeftijd in de onderbouw is dat niveau niet zo belangrijk, je speelt toch gewoon voor het plezier met je vriendinnen.

Je hebt dus altijd op Victory gespeeld. Welke trainer is je specifiek bijgebleven?

Bij iedere trainer leer je bij, maar ik heb toch het meest bijgeleerd van Andrzej (nvdr Janssens, kapitein van onze Heren 1). Elke training leren we iets nieuws, hij is enthousiast en zorgt voor een goede sfeer op training. Ik kan niet wachten tot de volgende training!

Dus ook met dit speciale Coronajaar blijf je een enthousiaste Victoriaan?

Ik heb dit seizoen vooral genoten van de tijd dat we wél mochten spelen. Het begin van het seizoen was leuk en dicht bij normaal. Tot de competitie en de trainingen werd stilgelegd. Mijn uitlaatklep viel weg en dat was zeer frustrerend en veel van mijn leeftijdsgenoten hebben dat zo ervaren. Ik heb momenten gehad dat ik zei dat ik de geur van mijn schoenen en scheenlappen in de badkamer miste. Ik kwam thuis en kon niet meer zeggen dat ik een vermoeiende dag had gehad en dat ik moe was van de training, want die waren er niet meer.

Wat was dan het moeilijkste zonder hockey?

Dat waren ongetwijfeld de zaterdagen. Opstaan, ontbijt en vertrekken naar de match was ook een 'no go' geworden. Ik heb zelfs een paar keer gewoon mijn matchtenue aangedaan om toch een beetje dat hockeygevoel op zaterdag te hebben. Ook de selecties voor District werden keer op keer uitgesteld. Kortom, ik kan heel moeilijk zonder hockey. Gelukkig zijn we onder heel strikte voorwaarden toch terug kunnen gaan trainen dit voorjaar.

Heb je nog andere uitlaatkleppen naast hockey?

Ik ben ook bij een jeugdbeweging, hou van paardrijden en speel af en toe piano. Maar bij een te drukke agenda staat hockey altijd op de eerste plaats!

Ja, waarschijnlijk staat school ook ergens bovenaan het prioriteitenlijstje?

Ik zit nog in het middelbaar, momenteel in het 3^e jaar economie op het St-Ritacollege in Kontich. Wat ik later wil gaan doen, weet ik nog niet. Mijn interesses gaan uit naar sport, geschiedenis, iets met dieren en met koken ben ik ook veel bezig.

Hoe staan je ouders tegenover je drukke hockeyleven?

Mijn papa mist nooit een match en steunt me in alles wat ik doe, na winst maar zeker ook bij verlies. Daardoor heb ik ook steeds extra motivatie om te blijven doen waar ik van hou, hockeyen. Zonder hem zou ik niet staan waar ik nu sta. Het ganse gezin staat achter mij en past zich aan mijn hockeyagenda, zelfs onze hond!