Welkom bij onze sympathieke honkbal club:

Sinds 2017 is onze honkbal club (als enige) terug actief in Brugge. 
We verwelkomen zowel jong als oud, ongeacht achtergrond, religie, welstand of voorkeur ... maar met respect voor elkaar en iedereen. 
We starten vanaf de leeftijd van 7 jaar waarbij de leden ondersteund worden door trainers met passie.
We beschikken over voldoende materiaal, kennis, veiligheidskennis, en binnenkort ... ons eigen veld op het sportcomplex Gulden Kamer (Geralaan 50, Sint-Kruis).
We leren alle technieken, tactieken en vaardigheden stap voor stap aan, met focus op elk individu.
Ontdek gerust alle andere items op onze website om meer over ons én onze sport te leren kennen.

Veel plezier én tot binnenkort !!

 

 

Geschiedenis 2017:
Na een afwezigheid van bijna 15 jaar verhuisde de toenmalige coach van Frontliners (Poperinge) en ex-speler van de Braves terug naar Brugge. Veel motivatie was er niet nodig om de club terug vanaf nul op te bouwen. Met hulp van de omliggende clubs, stad Brugge, veel tweedehands materiaal en hulp van sympathisanten werden de trainingen hervat.
Gestaag groeide het leden aantal van 5 (2016) tot 10 (2017) en verder naar 20 (2018) tot momenteel een groep van +30 leden. Ook ons trainersbestand mocht van deze groei profiteren.
Het recreanten volwassen team en onze junioren trainden naast de jeugd teams uit tot een hechte groep met een veelbelovende toekomst. 
We zijn uiteraard nog in volle evolutie en willen nog massaal nieuwe leden verwelkomen.

 

Geschiedenis - Braves uit de begindagen - '80 en '90

Tijdens een sportweek in Leuven volgde Peterjan Perquy een initiatie baseball. Datzelfde jaar trok zijn broer Kris met vakantie naar New York en bracht wat informatie en een petje van de Mets mee, genoeg om het vuur aan de lont te steken en ook de 2 andere broers enthousiast te maken. Uiteindelijk werd begin 1989 besloten een club op te richten. Immers, na navraag bij de Koninklijke Belgische Baseball en Softballfederatie (K.B.B.S.F.) bleek de dichtstbijzijnde club in Gent gevestigd te zijn, wat als tieners net tever was.

Enkele affiches in scholen en sportwinkels volstonden om meteen een dertigtal reacties te krijgen. Begin februari werd een eerste contactvergadering gehouden en begin maart kon gestart worden met de eerste trainingen op de terreinen van de Broeders Xaverianen te Sint-Michiels. Vier weken later verhuisden de Braves naar het Sint-Lodewijkscollege waar er tot eind 1989 gespeeld werd.

In 1990 werd er opnieuw verhuisd, ditmaal naar de Koude Keuken waar ze konden beschikken over een veld dat verder niet gebruikt werd. Samen met Wielsbeke, Nieuwpoort en Merchtem II werd een recreantencompetitie op touw gezet zodat toch een aantal wedstrijden gespeeld konden worden. Hiervoor moesten de Braves telkens uitwijken naar de voetbalterreinen van de Broeders Xaverianen of naar het veld naast het Sint-Lodewijkscollege.

Eind 1990 kwam het stadsbestuur dan eindelijk aan onze vraag tegemoet of we over een voetbalveld mochten beschikken om er competitief baseball te spelen. Mits enkele aanpassingen bleek het voetbalveld in de Poelweg te Sint-Pieters geschikt om in 1991 in competitie van start te gaan met een seniorenploeg. De liga richtte intussen een nieuwe vierde nationale afdeling op, met een zaterdag- en een zondagreeks. De Brugge Braves kwamen uit in reeks A en behaalden reeds in dat eerste jaar de titel.

Na het kampioenenjaar ging men in 1992 in derde afdeling van start met de bedoeling niet opnieuw te degraderen. De meeste ploegen in derde afdeling speelden daar al verschillende jaren en Brugge wist niet goed wat het niveau zou zijn. De ploeg paste zich goed aan en draaide vlot mee halverwege de klassering. Uiteindelijk eindigden de Braves vijfde op acht, zonder ooit in degradatiegevaar te verkeren.

In april 1993 ging Brugge opnieuw van start in derde afdeling. Bedoeling was om bij de eerste vijf te eindigen zodat in de nacompetitie zowel op zaterdag als zondag gespeeld kon worden. De uitgestelde verhuis naar het nieuwe veld betekende wel min of meer een streep door de rekening. Er werd een tussenoplossing gevonden zodat de Braves in 1993 hun thuiswedstrijden op het voetbalveld van Rust Roest (Sint-Kruis) speelden. Het beoogde doel werd bereikt en Brugge eindigde 4de op een totaal van 10 ploegen.

Begin 1994 verhuisden de Braves naar het nieuwe baseballveld dat deel uitmaakt van het sportcomplex de Gulden Kamer in Sint-Kruis. Dat jaar kwamen in derde afdeling 8 ploegen uit en net als in 1993 streefde Brugge ernaar om in de bovenste helft van de rangschikking mee te draaien, en zo mogelijk iets meer bij de top aan te sluiten. Na de heen- en terugronde volgde er een eindronde waarin zowel op zaterdag als op zondag gespeeld werd. In die eindronde slaagde Brugge er als enige in de kampioen, Hoei Cardinals, te verslaan. Brugge eindigde 2de, na de Cardinals maar voor Hoei Europeans en Brussels Kangaroos. Begin 1995 bleek dat Luik Rebels zich terugtrok uit de competitie; er kwam een plaats vrij in 2de afdeling en zo kon Brugge alsnog promoveren.

Het eerste jaar in tweede afdeling werd een aanpassingsjaar. Brugge slaagde erin La Louvière achter zich te houden en wist zich op die manier te handhaven.

Het tweede jaar in tweede afdeling (1996) verliep heel wat beter. Brugge kende een sterke start maar viel daarna wat terug. Halverwege de zomer begon Brugge weer sterker te spelen en wist het, mede door het wegvallen van het Zeeuwse Honk (uit Terneuzen), tegen de verwachtingen in beslag te leggen op de vierde plaats (op een totaal van acht ploegen). In de eindronde namen de Braves het op tegen Namen (in 1995 in eerste afdeling en ongeslagen in de competitie), Zottegem en Hoei. De Braves slaagden er als enige team in Namen te verslaan en wonnen telkens een van de twee wedstrijden tegen Zottegem en Hoei. Uiteindelijk eindigden Brugge en Hoei samen op de derde plaats.

Hoewel de Braves het seizoen 1997 met hoge verwachtingen aanvatten, gelet op de goede eindronde van het jaar daarvoor, werd het een ontgoochelend seizoen. Slechts nu en dan haalde de ploeg het niveau van 1996. Uiteindelijk werd het seizoen afgesloten op de 8ste plaats (op een totaal van 10).

Het jaar 1998 werd de ambitie beperkt tot het verzekeren van het behoud vooral door het uitvallen van een aantal vaste ervaren spelers wegens huisje, tuintje en aankomende kids. De jongens die de voorbije jaren minder aan bod kwamen, maken nu deel uit van de starting line-up en drie jeugdspelers werden in de kern opgenomen. Het behoud werd verzekerd maar stilaan werd het duidelijk dat de groep te weinig jeugd had om op lange termijn hun sport te kunnen handhaven. Het tienjarig bestaan werd sowieso wel nog gevierd begin 1999.

Naast de senioresploeg (jongens vanaf 16 jaar) had Brugge ook al een paar jaar (sinds 1993) een damesteam. De voorbije jaren werd er in hoofdzaak getraind, met nu en dan een oefenwedstrijd. Uiteindelijk beslisten de dames zich in te schrijven voor de softballcompetitie. Brugge kwam uit in de A-reeks van 2de afdeling. Na een wedstrijd tegen elke tegenstander (8 wedstrijden in totaal) werden de teams uit de A- en de B-reeks opnieuw ingedeeld. Naargelang de stand na de eerste serie wedstrijden werd er dan gespeeld voor de titel of voor een plaats in 2de afdeling in 1998. Vanaf 1999 werden de clubs in 3 nationale afdelingen ingedeeld.

Veel werd in deze tijd geregeld door Benedikt Perquy. Helaas waren veel spelers toe aan huisje, tuintje, kindjes waardoor voor veel spelers de tijd ontbrak voor het behoud van de club.
We willen jullie deze periode toch niet onthouden omdat we met fierheid mogen terug kijken om de sportieve prestaties, de gewonnen vriendschappen en de onvergetelijke tijd die we hadden met elkaar.

Bij deze bedankt aan de mensen die de club in die tijd boven het doopvont hielden en die de "legacy" nalaten voor onze nieuwe generatie leden !!