Dessel, 27-11-2023

Het dilemma van een (jeugd) coach  !!

Beste ouders,

Elke coach, in gelijke welke sporttak, krijgt in zijn carrière te maken met spelers/speelsters en hun entourage die boos en ontgoocheld zijn en het niet meer zo plezierig vinden.  Dat men zich terecht of onterecht gepasseerd voelt, omdat men weinig aan spelen toekomt of omdat men een andere kijk heeft op het gebeuren enz…

Bij de allerjongsten is het van groot belang dat alle spelertjes/speelstertjes voldoende spelgelegenheid krijgen en moet het resultaat totaal ondergeschikt zijn aan de opleiding. Naarmate de opleiding vordert en de jongeren adolescenten worden, komt ook het resultaat halen sterker in beeld met alle gevolgen eigen aan competitiesport.

Bij onze jeugdtrainers/Coaches begint eigenlijk alles bij hun coachen filosofie, die qua profielen aansluit bij deze van de club.  Men kan en mag hier best een kritische kijk op hebben, maar men moet het werk van de coach en of andere sportbegeleiders op een positieve manier kunnen bekijken.  De meeste trainer/coaches zullen bij elke wedstrijd van start gaan met de intentie, indien het verloop van de wedstrijd dit toelaat, iedereen te laten spelen.  Samengevat komt het hierop neer dat de individuele ontwikkeling en het algemeen welzijn van de spelertjes steeds voorrang zou moeten krijgen heeft  op het wedstrijdresultaat.

Hier ontstaat een dilemma voor de (jeugd)coach tussen voldoende spelgelegenheid voor ieder en het behalen van een resultaat.  Een coach kan nooit voor iedereen goed doen en zeker niet  wanneer het om een groep spelers/speelsters gaat met duidelijke verschillen in technische vaardigheden en atletisch vermogen.

Ooit zei Gella Vandecaveye ( ex-wereldkampioene judo ) in een interview  met Luk Alloo op VRT radio 2  dat Sport  “ emotie “ is.   Vreugde en plezier , boosheid, droefheid en ontgoocheling liggen ontzetten dicht bij elkaar , zelf binnen eenzelfde team en na afloop van dezelfde wedstrijd.

Namens Campinia Dessel-Retie

Sportieve Cel